Συνήθως μιλάμε για την ηρεμία ως κάτι που χρειάζεται να δημιουργήσουμε ή να φέρουμε στη ζωή μας μέσω κάποιας εξωτερικής συνθήκης, ενός ανθρώπου, ενός κατορθώματος ή μιας δραστηριότητας.
Στην πραγματικότητα, η ηρεμία και γαλήνη είναι πάντοτε μέσα μας καθώς είναι κομμάτια του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Αν θυμηθούμε πως σαν παιδιά συνήθως είμασταν ευχαριστημένοι μόνο που βρισκόμασταν στο παρόν και στην κάθε στιγμή, θα δούμε πως πάντοτε είχαμε αυτή την γαλήνη μέσα μας και μπορούσαμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν αβίαστα.
Αυτό που φαίνεται να μας κάνει να χάνουμε επαφή με αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, είναι τα εμπόδια και οι περιορισμοί τους οποίους εμείς τοποθετούμε πάνω από την εσωτερική ηρεμία και ως αποτέλεσμα δημιουργούμε τις εμπειρίες μας γύρω από μη βοηθητικές και περιοριστικές πεποιθήσεις που υιοθετήσαμε στο παρελθόν και οι οποίες μας κρατάνε κολλημένους στις ίδιες καταστάσεις.
Αυτές οι στρώσεις των πεποιθήσεων και συναισθημάτων οι οποίες φαίνονται να μπλοκάρουν την πρόσβαση μας στην φυσική μας ηρεμία, έχουν χτιστεί καθώς μεγαλώναμε και ο κύριος λόγος που βρίσκονται εκεί είναι για εμάς να τις δούμε, επεξεργαστούμε και ελευθερώσουμε και όχι για να μείνουν εκεί. Πολλές φορές φοβόμαστε να αφεθούμε γιατί πιστεύουμε ότι έτσι θα πονέσουμε πάλι, ενώ στην ουσία ο σκοπός είναι να απελευθερωθούμε κι αυτό θα γίνει όταν κοιτάξουμε τι συμβαίνει μέσα μας.
Όταν πάμε πέρα από το πέπλο των φόβων και των άβολων συναισθημάτων τα οποία δεν μας αφήνουν να δούμε ξεκάθαρα, μπορούμε τότε να βιώσουμε την εσωτερική ηρεμία και γαλήνη που ήταν πάντα εκεί για εμάς. Όπως και ο ήλιος φαίνεται να καλύπτεται μερικές φορές από τα σύννεφα, όταν τα σύννεφα εξαφανίζονται συνειδητοποιούμε πως ο ήλιος ήταν πάντοτε εκεί και έλαμπε. ☀️✨