Πόσες φορές σταματάμε τον εαυτό μας από το να ακολουθήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε?
Υπάρχουν στιγμές που έστω για μερικά δευτερόλεπτα εισχωρούν στο μυαλό μας εικόνες του εαυτού μας στο μέλλον και της πραγματικότητας που η ψυχή μας θα ήθελε τόσο πολύ να βιώνουμε. Είτε αυτή η πραγματικότητα έχει να κάνει με το να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο στη ζωή μας, είτε να βιώσουμε βαθύτερες σχέσεις, είτε να καταφέρουμε εκείνο το στόχο που τόσο πολύ επιθυμούμε επαγγελματικά.
Το κοινό σε αυτές τις σκέψεις είναι πως αφορούν κάτι που όταν το σκεφτόμαστε νιώθουμε το μεγαλείο της ψυχής μας και το πόσο μπορούμε να εξελιχθούμε.
Και αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα χαμογελάμε στην ιδέα, νιώθουμε ένα βαθύ συναίσθημα που μας επιβεβαιώνει πως ναι αυτό θέλουμε και μετά αρχίζουν και εισχωρούν οι αμφιβολίες, τα πρέπει και οι σκέψεις που μας λένε πως ίσως είμαστε καλά εδώ που είμαστε τώρα γιατί μπορεί να είναι τρομακτικό το να ρισκάρουμε να “χάσουμε” κάτι, ή φοβόμαστε πως θα αποτύχουμε και πως δεν είμαστε αρκετά καλοί για αυτό που θέλουμε.
Όμως μένοντας στο ίδιο σημείο το μόνο σίγουρο είναι πως έτσι θα χάσουμε την ευκαιρία του να έρθουμε σε επαφή με την εξελιγμένη έκδοση του εαυτού μας με όλα τα δώρα που αυτό έχει να φέρει. Και έτσι μένουμε στάσιμοι, επαναλαμβάνοντας τις ίδιες καταστάσεις στη ζωή μας και νιώθοντας απογοητευμένοι, δυσαρεστημένοι και σαν κάτι να έχει σβήσει μέσα μας.
Αν σκεφτούμε το παρόν και το που είμαστε τώρα, πιθανώς να υπήρχαν στιγμές στο παρελθόν όπου επίσης δεν πιστεύαμε πως θα βιώσουμε εμπειρίες και καταστάσεις που θέλαμε πολύ και που ίσως τώρα παίρνουμε ως δεδομένες επειδή συνέβησαν.
Όμως η κάθε εμπειρία, έχει την δυνατότητα να μας εξοπλίσει με καινούργιες ικανότητες και δεξιότητες τις οποίες παίρνουμε μαζί για να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο που επιθυμούμε μέσα μας.
Αυτοί οι φόβοι οι οποίοι μας σταματάνε από το να προχωρήσουμε, έχουν προέλθει από το παρελθόν ως μηχανισμοί άμυνας και ο σκοπός τους είναι να μας προστατεύσουν. Όμως στην πραγματικότητα δεν μας χρειάζονται πια καθώς τώρα μπορούμε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας εάν χρειαστεί μεν, αλλά βιώνοντας την ίδια στιγμή όλες τις χαρές και την πληρότητα που θα μας επιφέρει το να καταφέρουμε εκείνο που πραγματικά θέλουμε.
Ως άνθρωποι, είμαστε εδώ για να εξελισσόμαστε και να βιώσουμε την λάμψη της ψυχής μας, δημιουργώντας την πραγματικότητα που βαθιά επιθυμούμε και που εκφράζει τον αληθινό εαυτό μας. Δεν ωφελούμε ούτε εμάς με το να κρατάμε τον εαυτό μας μικρό αλλά ούτε και τους ανθρώπους γύρω μας, καθώς έμμεσα τους στερούμε τη δυνατότητα να επωφεληθούν από αυτό που έχουμε να φέρουμε προς τα έξω και να τους παρακινήσουμε να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο.